Lief Oudjaar,
Wat heb je me veel geleerd!
Wat heb je me veel inzicht gegeven.
Heb ik eerder in 1 jaar zoveel mogen zien, inzien, doorzien als in 2017?
Het was het jaar van het ultieme loslaten, van het prille begin tot aan het laatste staartje. Kerst vierden we dit jaar in bed en op de bank, geveld door griep. De afgelopen dagen kwam veel oud nog weer voorbij terwijl mijn lichaam en dat van de kinderen zweette, hoestte, nieste, kokhalsde, kotste en (neus)bloedde. Daar gingen mijn plannen voor alles wat ik nog wilde doen in de dagen tussen Kerst en Nieuw: m’n nieuwe website afronden, fb-events aanmaken voor m’n komend aanbod, mailtjes sturen aan dierbaren, familie bellen, nieuwjaarswensen versturen, grote opruim actie houden in huis…
Het kostte me geen moeite. Als ik 1 ding heb geleerd dit jaar, is het wel overgave. Als je de strijd opgeeft en je overgeeft aan dat wat is, wordt het leven een stuk makkelijker, lichter. Dan is alles wat het is en dat is het dan. Dan komt er zelfs iets van genieten van hoe het is, omdat je ermee samenvalt. Tenminste zo ervaar ik het. Voor het eerst sinds vele jaren had ik weer een keer koorts dit jaar. En ik voelde verwondering over de werking van mijn lichaam. Die grote opruim actie was er toch, maar dan in mijn fysieke huis en energiesysteem. Ook genoot ik van de uren in bed met 2 zieke kinderen in mijn armen. 12 en 10, zo groot al en ook zo kwetsbaar nog.
Het blijft een oefening, dat samenvallen met/in het moment, momentum creëren. Als je het grootste deel van je leven bezig bent geweest vanuit de overtuiging dat hard werken loont, dat je altijd door moet, ergens doorheen moet bewegen, in beweging moet blijven – is stilvallen en omarmen geen gewoonte.
Maar oefening baart kunst en 2017, je hebt me genoeg oefenmomenten gegund. Daarvoor ben ik je dankbaar, ben ik mezelf dankbaar, want uiteindelijk heb ikzelf dit alles gecreëerd. Jij was er met je universele wijsheid en wetten, met je planeetstanden en kosmische veranderingen om dat wat ik creëerde te bekrachtigen. Co-creatie, dat hebben we goed gedaan.
Als ik iets heb gezien, lief Oudjaar, dan is het wel hoe groots ik ben. Als ik in staat ben mezelf bijna van het leven te beroven teneinde te ontdekken hoe zeer ik het leven lief heb en om hier thuis te willen zijn op aarde in plaats van te blijven verlangen naar Thuis aan de andere kant, dan ben ik ook in staat om van dat leven hier op aarde het allerbeste en allermooiste te maken wat er in mijn ogen bestaat.
Ik ben herboren. Ik ben ontwaakt.
Nooit meer zal ik iemand anders de schuld geven van welke situatie dan ook in mijn leven, omdat ik weet dat ik die situatie zelf heb gecreëerd, hoe onbewust ook. En ook al weet ik nog niet precies in alle details hoe het creatieproces werkt, ik ben het aan het ontdekken en neem mijn verantwoordelijkheid ervoor. Opdat elke situatie mijn leven verdiept, me tot inzicht brengt, zodat ik die inzichten kan doorgeven aan anderen die ook aan het ontwaken zijn.
Lief Oudjaar, geen van mijn intenties voor 2017 zijn uitgekomen. Dat klopt. Want ik dacht te weten wie ik was, maar dat was een illusie. Alle intenties had ik opgeschreven in een energie die niet de mijne was.
Dit jaar heb ik glimpen opgevangen van wie ik echt ben en ik voel diepe ontroering op de momenten dat het leven als vanzelfsprekend door me heenstroomt, de woorden niet meer van mij komen en mijn handen helen of in mijn aanwezigheid de energie verandert. In die momenten manifesteert zich alles wat ik wens, steeds sneller.
En dit is nog maar het begin!
Hoewel mijn nieuwe website nog niet online gaat morgen, rond ik vandaag wel een episode van mijn werkend leven af. Per 31 december 2017 bestaan Boekensteun en Deurtje naar ‘t licht niet meer, en per morgen start mijn nieuwe bedrijf: Francisca van der Steen. Onder mijn geboortenaam breng ik alles samen wat ik doe: Training, coaching, schrijven, spreken en redactie. Het voelt of ik daarmee mijn geboorterecht opeis. Ik ben Francisca van der Steen.
Lief 2017, je hebt me geleerd dat ik imperfect mag zijn. Afgelopen jaar was ik ziek, werkloos en arm. Maar er werd nog steeds van mij gehouden, niet om wat ik doe, maar om wie ik ben. Vanuit het niets heb ik iets gecreëerd. Ik geef m’n sessies en workshops (deels) vanuit ons kleine, volle huis, zonder mooie spullen en met de hond erbij. Deze omgeving is volgens mijn oude standaarden niet perfect, maar het doet niets af aan de kwaliteit of het resultaat van de ontmoeting en uitwisseling. Ik heb mezelf laten zien in al wat ik ben, ook in mijn kwetsbaarheid en onhebbelijkheid. Om te ervaren: Ik besta, dus ik ben geliefd.
Dat is wat ik door wil geven. Ik besta dus ik ben geliefd. Jij bestaat dus je bent geliefd. Ik ben ik en jij bent jij. En Ik ben jij en jij bent mij.
Lief Oudjaar, je was verrijkend in alle opzichten. Ik neem afscheid van je met een diepe buiging en maak mij op voor 2018.
Een lijst met goede voornemens en of doelen voor komend jaar heb ik niet. Als je stilvalt is alles er namelijk al…
Ik heb slechts 1 intentie voor het nieuwe jaar:
Ik geef de vrede door.
Veel liefs,
Francisca