Ik kan liefde niet veilig stellen
ik kan haar alleen maar vrijgeven
zodat ze vermenigvuldigd bij me terug komt

Ik kan liefde niet vrijgeven
Ik kan helemaal niets met liefde doen
Ik heeft er geen controle over
Liefde is
los van of ik me ervan af denk of me er dichtbij voel

Liefde is overvloedig
Liefde is onvoorwaardelijk

Liefde kent talrijke kleuren en is kleurloos
Liefde toont zich in oneindig veel vormen en is vormloos

Als ik erken dat liefde IS
dan ben ik liefde
VRIJ

Francisca, 26 mei 2018

Schreef ik in mijn vorige blog over zielsverwantschap nog dat ik van mening was dat er meer dan 1 tweelingstralen bestaan, moest ik daar de afgelopen maand al op terugkomen… Los van het etiket dat je erop plakt – tweelingstraal, tweelingziel, wederhelft of hoe je het maar wilt noemen – het blijkt dus toch te bestaan, die ene van het andere geslacht met wie je ooit een bent geweest. Tenminste dat is nu mijn ervaring, nadat ik hem heb ontmoet.
Ik zie mezelf – met een dikke knipoog – inmiddels als een ervaringsdeskundige als het gaat om verbindingen met tweelingzielen en zielsgenoten, maar de hoogte en diepte in deze verbinding heb ik niet eerder ervaren. Sinds ik met deze man in contact ben, is er zoveel informatie door me heen gekomen, dat ik het nog amper kan behappen, laat staan verwoorden. Het vraagt om een nieuwe taal, want als ik erover deel in de taal die we nu gebruiken, waait het stof op die niet meer dient. Dus heb ik tot nu toe er bijna niet over gedeeld, niet omdat ik niet wil, wel omdat ik voel dat zorgvuldigheid gevraagd wordt.

Wil ik nu met die man trouwen? Nee. Ben ik in verwarring? Nee. Is het in mij gaan stormen sinds de ontmoeting? Ja.
In de verbinding met deze brontweelingziel is me helder geworden wat ik te doen heb in deze wereld en dat was toch wel iets anders dan ik had bedacht. Ik had er ook best wat weerstand op… Maar grappig genoeg laat de buitenwereld mij steeds opnieuw zien dat het klopt en dat ik mag vertrouwen. Ik ga erover delen als het tijd is, stapje voor stapje. Voorlopig dient alles wat op deze website staat nog en de mensen die daarop afkomen kennen onbewust de diepere lagen van mijn ziel en essentie al. De afgelopen weken is me ook duidelijk geworden dat het boek waar ik drie jaar geleden al aan begonnen ben – na de ontmoeting met die ene tweelingziel wat zoveel verwarring opriep – er nu toch echt gaat komen. Alle downloads met informatie die ik ontving, mogen in de vorm komen en de buitenwereld in. Zodat meer mensen weten dat ze niet gek aan het worden zijn, maar dat ze juist helder worden; dat wat ze voelen klopt, en dat de mind daar nog iets van maakt, ze gewoon terzijde kunnen schuiven.

We bewegen van 3D naar 5D en in die verschuiving gebeurt van alles. Het ene moment voelen we ons als twee handen op een buik, het volgende moment zijn we elkaar kwijt. Dan weer ervaren we bliss en alwetendheid, even later tasten we in het duister en weten we niets meer. We raken verstrikt in onze woorden, we proberen iets over te brengen wat in woorden niet te vatten is, we raken elkaar in diepe pijnen, we projecteren en proberen de ander te veranderen… Het hoort erbij. Door onze tranen heen kunnen we glimlachen om onszelf in de wetenschap dat er in andere dimensies heel hard om ons wordt gelachen. We worden uitgelachen om onze bekrompenheid en toegelachen om onze moed om door te bewegen.

Ikzelf heb sinds mijn vorige blog diep liefgehad (en nog steeds), tranen met tuiten gehuild, fysiek hartenpijn gevoeld als nooit tevoren, ongekende helderheid ervaren, een vuur en hitte en scherpte in mezelf ontdekt die lang niet altijd aangenaam is, heel veel gevreeën met mijn Griekse lief omdat mijn lichaam een taal spreekt die zijn lichaam begrijpt, én steeds opnieuw naar de kinderen gekeken in resonantie op het (alwetende) kind in mij.

Ik heb mijn twin erkend en weer losgelaten in de wetenschap dat de verbinding eeuwig is, onvoorwaardelijk en overvloedig.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik alles alleen maar in mezelf kan oplossen. Ik kan niets meer op de ander projecteren, mijn boosheid niet, mijn verdriet niet, mijn angst en frustratie en ongemak niet – hoe lekker en makkelijk dat ook is. Ik kan zelfs mijn liefde niet op een ander projecteren… Het is mijn boosheid, mijn verdriet, mijn angst en frustratie en ongemak. De ander triggert iets wat al in mij aanwezig was. Het wil simpelweg aan het licht komen om te transformeren.
Het is mijn liefde. De ander triggert die slechts omdat die liefde wil vrijkomen, zodat het een bron kan zijn van transformatie.
En met het toe-eigenen, verdwijnt direct het persoonlijke. Want mijn en dijn zijn aan het loslaten. We bewegen naar waarheid leven in het moment. Het is collectieve pijn, verdriet, angst, boosheid en frustratie die aan het licht komt, omdat ze wil transformeren. Het is collectieve liefde die zich bevrijdt en waarin alles transformeert.

Pijn, verdriet, angst, boosheid, frustratie is een illusie, het bestaat door het etiket dat we erop plakken.
Pijn, verdriet, angst, boosheid, frustratie is een kleur, een vorm van liefde.
Het liedje van De Beatles speelt in mijn hoofd: ‘Love is all you need.’
Ik maak er liever een vrije vertaling van:
‘Love is all there is.
Love
Love
Love.’

Liefs, Francisca

Wil je iets delen of vragen naar aanleiding van deze blog? Laat je respons achter in het commentaarveld hieronder. Ik wissel graag met je uit. Mailen mag ook: info@franciscavandersteen.com